Wsparcie emocjonalne dziecka.
Wszystkim przyszło zmierzyć się z nową rzeczywistością, jaką jest pandemia COVID-19. Wielu z nas z dnia na dzień musiało dostosować się do nowej rzeczywistości, izolacji, ograniczeń kontaktów społecznych. Nasze dzieci znalazły się w nowej rzeczywistości związanej ze zdalnym nauczaniem. Jak wesprzeć dziecko w odnalezieniu się w obecnej rzeczywistości?
Sytuacja obecna – co obserwujemy?
- Problemy w związku z epidemią
- Zaburzenia depresyjne i lękowe u uczniów i dorosłych
- Problemy uzależnień
- Zaburzenia więzi i relacji społecznych
- Wykluczenie cyfrowe
- Trudności adaptacyjne
Zdrowie psychiczne jest stanem, na który składają się trzy aspekty: dobra kondycja zdrowotna, poczucie komfortu psychicznego oraz utrzymywanie prawidłowych relacji społecznych. Bezpieczeństwo psychiczne jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka. Zaspokojenie tej potrzeby wiąże się z wieloma czynnikami. Ważna jest obserwacja dzieci, każda nagła zmiana zachowania dziecka powinna zwróci uwagę rodzica.
Co powinno zwrócić szczególną uwagę?
Jeśli u Twojego dziecka występuje większość z poniższych objawów przez co najmniej dwa tygodnie:
- Drażliwość, chwiejność nastroju, impulsywność, pobudzenie psychoruchowe,
- Obniżony nastrój, apatia, niechęć do aktywności, które wcześniej sprawiały radość,
- Wycofanie z relacji z rówieśnikami i rodziną, brak energii, bezczynność,
- Pogorszenie zdolności intelektualnych: problemy z koncentracją, pamięcią, gorsze stopnie w szkole,
- Zmiana apetytu – jego brak, chudnięcie lub przeciwnie – objadanie się,
- Zbyt mało lub zbyt dużo snu. Nocna aktywność, niechęć do wstawania rano,
- Skargi na nudę, poczucie beznadziei,
- Zaniechanie dbałości o wygląd,
- Krytycyzm wobec siebie, nadwrażliwość z powodu odrzucenia, poczucie winy,
- Nasilone skargi na dolegliwości fizyczne – bóle brzucha, głowy,
- Autoagresja, samookaleczanie się, odurzanie się (alkohol, leki, narkotyki),
- Zainteresowanie tematyką śmierci i samobójstw.
Rozmowa jest bardzo ważnym elementem codzienności, życia rodzinnego i szkolnego. Szczera rozmowa może wskazać źródło problemów dziecka i pomóc znaleźć praktyczne rozwiązania. Często jednak niezbędna jest fachowa konsultacja ponieważ nawet bardzo zaangażowany rodzic nie jest w stanie jednoznacznie rozstrzygnąć czy prezentowane przez dziecko niepokojące zachowania wpisują się w obraz fizjologicznego „buntu nastolatka” czy są już symptomem choroby.
Jak rozmawiać z dzieckiem, które ma problemy emocjonalne?
POWIEDZ, że widzisz niepokojące zmiany. Spytaj, czy jest coś w czym mógłbyś pomóc?
NIE ZNIECHĘCAJ SIĘ, jeśli pierwsze próby nawiązania kontaktu wywołają opór.
BĄDŹ DELIKATNY I NIE NACISKAJ, Jeśli trzeba, wróć do rozmowy za kilka dni.
POSTARAJ SIĘ SPOKOJNIE WYSŁUCHAĆ, Powstrzymaj się od dawania rad czy szukania natychmiastowych rozwiązań.
NIE BIERZ DOSŁOWNIE WSZYSTKIEGO CO MÓWI DZIECKO, Zwłaszcza jeśli krzyczy „nienawidzę Cię”. Zastanów się co się za tym kryje.
NIE BAGATELIZUJ I NIE UMNIEJSZAJ PRZEŻYĆ DZIECKA. Stwierdzenia „nie warto się tym przejmować…”, „Jakie Ty możesz mieć problemy?”, „ja w Twoim wieku…” mogą jedynie pogłębić problemy dziecka
NIE PRÓBUJ POCIESZAĆ NA SIŁĘ. Mówiąc „zobaczysz, wszystko się ułoży…” możesz odnieść skutek
odwrotny od zamierzonego.
NIE SKUPIAJ SIĘ NA SWOIM NIEPOKOJU. Wypowiedzi „ja przez Ciebie zwariuję”, „ciągle są z Tobą jakieś problemy” zamień na „Wiem, że jest Ci trudno” albo „Spróbuję Ci pomóc”.
Ważne by być „obecnym” w życiu swojego dziecka. Nie lekceważ niepokojących objawów, ale też nie wpadaj w panikę – zawsze staraj się wyjaśnić sytuację. Jeśli coś cię niepokoi - działaj. Porozmawiaj z wychowawcą, sprawdź jak dziecko funkcjonuje poza domem, zasięgnij porady specjalisty.
WAŻNE SŁOWA, które pomogą twojemu dziecku:
- Kocham Cię
- Jesteś dla mnie ważny
- Nie zostawię Cię
- Nie wiem co się dzieje, ale chcę Ci pomóc
Czasem więcej niż słowa może zdziałać przytulenie, obecność.
GDZIE SZUKAĆ POMOCY?:
Telefon zaufania dla Dzieci i Młodzieży: 116 111
Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka: 800 12 12 12
Antydepresyjny telefon Forum przeciw depresji: 22 594 91 00
Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci: 800 100 100,
Źródło:
https://forumprzeciwdepresji.pl/wp-content/uploads/nastoletnia-depresja-poradnik-dla-rodzicow.pdf
Pedagog szkolny Klaudia Kowalczyk